Bijbels geinspireerd - Middagdienst

Middagdienst dinsdag 22-01-2008:
Als gij spreekt, doe het naar Gods Woord, als gij handelt doe het in Christus Liefde, zo kent gij "Geloof en Liefde".

In het hele leven, vinden we een afspiegeling van de stof die Gods Woord betekenis geeft, die de stof van Gods Woord verduidelijken en in realistische ervaringen symboliseren wat God ons vraagt, wat Hij ons aanreikt en wat het betekent om trouw te blijven aan Zijn Woord, Christus te aanvaarden als "de weg, de waarheid en het leven".

Als we kijken naar onze kinderen, onze manier van leven en samenleven, onze manier van opvoeden en de volgzaamheid of opstandigheid die onze kinderen daar in vertonen, zien we een afspiegeling van de manier waarop onze volgzaamheid of opstandigheid tot God vorm maakt aan de inhoud van ons hart en onze geest.

Als we zien hoe de relationele trouw tussen man en vrouw vaak heel uiteenlopende vormen kan aannemen, beginnende van twee harten die elkaar trouw blijven voor het leven, tot twee harten die slechts geven wat hen tot verzuchting van het ego doet leven en van 'trouw zijn' iets maakt dat zinloos wordt. Dan zien we een afspiegeling van de manier waarop we trouw of ontrouw zijn aan God en Zijn Woord. Dan zien we een afspiegeling van de manier waarop we een relatie met God zoeken.

In de bijbel wordt het woordje trouw en ontrouw niet altijd gebruikt in de betekenis zoals we er die naar denkgeest aan verbinden in de trouw van het lichaam en geest in een huwelijk. Trouw en ontrouw staat in de bijbel vaak voor de volgzaamheid of opstandigheid die mensen tegenover elkaar en tegenover God tot uiting brengen. In een vrouw of man die ontrouw is aan haar/zijn partner wordt zowel verwezen naar de realistische vorm van ontrouw waar echtbreuk bedoeld wordt, als naar de geestelijke betekenis van trouw of ontrouw tot de volgzaamheid die ze elkaar schenken. Het geloof in elkaar, de waardering van elkanders waarden en kwaliteiten, het vertrouwen en de dienstbaarheid die men elkaar schenkt. Indien een man of vrouw niet langer akkoord is met de levenshouding die zijn/haar partner er op na houdt, en niet langer volgen kan om dezelfde levenshouding te delen, noemt dat in de bijbel ook 'ontrouw'. Dat kan gaan van onenigheid over levenshoudingen tot ruzies om zijn/haar gelijk te behalen, die als hogere prioriteit gesteld worden boven de volgzame, delende houding in het leven. Met andere woorden aan de verwerping van het trouw volgen en delen van elkanders levenshouding.

Als bijvoorbeeld een gelovig man en een ongelovige vrouw of vice versa, een gelovige vrouw en een ongelovige man, die in het huwelijk verbonden zijn, struikelen over de punten die voor hen belangrijk en typerend zijn voor hun geloof en/of ongeloof, of als twee gelovigen of twee ongelovigen, die in het huwelijk verbonden zijn, struikelen over punten die in de levenshouding het belang hebben van een gevuld of leeg leven, leidt dit vaak tot de ontrouw die bijbels bedoeld wordt: "Men is niet langer in staat om zich met elkaar verbonden te voelen". En dit losstaand van de onkuise betekenis van ontrouw. Het leidt tot een breuk die hen uit elkaar drijft en dat hoeft niet altijd gepaard te gaan met de onkuise betekenis van 'ontrouw'.

De onkuise vorm van ontrouw is de aardse uitwerking van het gebrek aan moraliteit en het gebrek aan het besef voor de waarden van het leven. En hoewel ook daarover heel wat aanduidingen te vinden zijn, die aangeven wat in een voorbeeldig leven hoort en wat er niet in hoort, gaat het bij de betekenis van 'ontrouw' voornamelijk over de verbondenheid en volgzaamheid die men bij elkaar en bij God vinden en geven.

In Richteren vinden we een voorbeeld terug van de manier waarop Gods Woord ons tracht te onderrichten.

Uit Richteren 19:2

[2] De bijvrouw was hem ontrouw en ging terug naar haar ouderlijk huis in Betlehem in Juda.

Er staat niet geschreven wat de vorm van die ontrouw dan wel was, er staat niet eens geschreven hoe die ontrouw gezien dient te worden, maar de mens, beperkt en vaak het ergste denkend van al wat die hoort of leest neemt ogenblikkelijk aan dat het gaat om de onkuise vorm van de betekenis voor 'ontrouw'. Uit het verhaal lezen we nochtans dat het om heel wat anders zou kunnen gaan, want de man reist haar tenslotte met zijn knecht achterna om haar terug voor zich te winnen. In het verhaal lezen we uiteindelijk een gebeurtenis die we liever verzwijgen of liever niet aanhoren. Lezen we tenslotte een gruwelijke gebeurtenis die zo verwarrend over komt dat we de hele boodschap dreigen te missen.

(Lees Richteren 19:1-30 )

Had ze beter bij haar man gebleven? Waarom ging ze eigenlijk van haar man weg, om terug naar haar ouderlijke woonst te keren?

Het woord 'ontrouw' heeft in het Hebreeuws een betekenis dat op een heel uiteenlopende wijze wordt geïnterpreteerd. En juist hier schuilt het geheim, maar ook het gevaar voor het struikelen over de manier waarop het denken de bovenhand neemt tot de interpretatie die verleend wordt.

De vrouw zou een hekel hebben aan haar man, de man zou ontrouw zijn door niet in de stam van zijn vrouw te willen leven. De vrouw zou haar vader ontrouw zijn, door in de stam van haar man te gaan leven. De vrouw zou zich schuldig voelen als ontrouw aan God. En dat speelde haar parten, Het is duidelijk dat man en vrouw stevige ruzie hadden en ze er voor koos om terug naar haar ouders te keren.

Uiteindelijk wordt de vrouw, nadat ze een groepsverkrachting niet overleeft in twaalf stukken gesneden en worden de resten van haar lijk verdeeld over de twaalf stammen van Israël. In die vrouw lezen we de verpersoonlijking van het volk Israël. In dit verhaal wordt zichtbaar dat het volk Israël, God ontrouw is geworden. De verscheurdheid van de stammen wordt echter door haar dood overwonnen. De twaalf broeders vinden elkaar weer.

Wat zou het betekenen, als wij (mensen) ontrouw worden of blijven aan Gods Woord, wat zou het betekenen als we ons toelaten om Gods Woord niet langer als betekenisgevend te aanvaarden en elk excuus gebruiken om Gods Woord af te zwakken om te buigen en tot een religieus ritueel veranderen?

Wat zou het betekenen als wij God ontrouw worden of blijven? Zouden ook wij daardoor niet verscheurd worden en in het leven van links naar rechts gesmeten worden alsof we in stukken gesneden zijn?

Wat betekent het daarentegen als we zoeken naar een levenshouding die getuigt van geloof in Christus onderricht, van geloof in de woorden die Hij aan de Schepping gaf van geloof en vertrouwen in Gods Woord? Getuigt het leven en getuigen de wonderen die in het leven beschikbaar zijn, niet dat wie God trouw is, de betekenis van ZIJN Genade leert kennen, in levende lijven ondervindt?

Wie begrijpt dat wat we verlangen of wensen niet altijd gelijk staat met dat wat we nodig hebben, weet te vertrouwen op God en Zijn Woord, die weet Christus als koning van zijn/haar hart te aanvaarden, en durft in de stilte te luisteren naar wat God vertelt of aanreikt. Die durft te vertrouwen op de onfeilbare kennis die God heeft en die durft te vertouwen op de Liefde van God die de ware betekenis geeft aan het leven dat leidt tot eeuwig leven.

Als we de kanten van Gods Woord, die we liever niet zien, of die ons niet uitkomen, weglaten of ombuigen naar systemen of uitleggingen die beter dienen om macht en bezittingen te verwerven/behouden, dan lopen we het gevaar dat we God niet helemaal aanvaarden, dan verloochenen we de lering die Christus gaf, dan zeggen we; "Ja Heer we hebben uw woord wel gehoord, maar we hebben een levenshouding gevonden die ons beter ligt, waar we meer en beter heil in vinden, die ons godsvruchtiger lijkt dan de volgzaamheid van uw Woord in Christus", en leg dat maar eens uit.

Als er zaken zijn in Gods Woord, waarbij het innerlijke zegt; "Nee, dat hoef je niet te aanvaarden als belangrijk of onderrichtend", laat ons dan de vraag stellen wat de betekenis is van Jezus' uitspraak: "Denk niet dat Ik gekomen ben om de Wet of de Profeten op te heffen. Ik ben niet gekomen om ze op te heffen, maar om ze te vervullen. Want Ik verzeker jullie; eer hemel en aarde vergaan, zal er niet één punt of komma van de wet afgaan voor het allemaal gebeurd zal zijn. Wie één van die geringste geboden ontkracht en dat de mensen leert, zal de geringste genoemd worden in het koninkrijk der hemelen. Maar wie ze onderhoudt en leert, zal groot genoemd worden in het koninkrijk der hemelen." (Matteüs 5:17-20)

Het geheim van Christus onderricht ligt in de Liefde waartoe hij oproept. Die Liefde heeft in haar volle betekenis de vervulling van Gods Woord. Wie in de Liefde leeft, zoals Christus ze onderricht, geeft aan Gods Woord een volgzaamheid die door de levenshouding zelf, als getuigenis tot Zijn Woord dient en zal er ook geen moeite mee hebben om de kracht en betekenis van Gods Woord in "geloof en vertrouwen" vanuit die Liefde tot uiting te brengen.

Als gij spreekt, doe het naar Gods Woord, als gij handelt doe het in Christus Liefde, zo kent gij "Geloof en Liefde".

Laat ons de hele dag door, drinken van Jezus' bloed, door de Liefde van Christus uit te stralen.

Laat ons de hele dag door, eten van Jezus' vlees, door onderricht te ontvangen, rechtstreeks uit Gods Geest.

Zodat de eucharistie méér wordt dan slechts enkele momenten in de week! Geen beleving van eventjes bij Christus, maar een beleving van Zijn dagelijkse aanwezigheid!

Vrede en vreugde, komen uit Gods Geest.
Wentel u in Gods licht en laat u niet misleiden door de illusie van de duisternis.
Laten wij dus nastreven wat de vrede en de opbouw van onze verbondenheid in Christus bevordert.

Kijk elkaar in de ogen, en zie Gods Licht. Kunt gij zeggen, ik zie God doorheen mijn naasten, dan hebt gij Christus gezien en hem aanvaard als de Koning van uw Hart.

'Vader, leidt ons in Christus, opdat we uw Liefde in volle besef ervaren, zoals Christus één is met Uw Liefde.

We bidden tot U, Vader, omdat we willen tonen, geloof te hechten aan het onderwijs dat Christus ons brengt en om te tonen dat we niet zoeken naar vertroosting van onze trots of behoud van onze gewoonten, tradities en verlangens, maar zoeken naar de kracht van Uw Geest; de enige vertroosting die ons in hart en ziel de ervaring geeft één te zijn met Christus en ons doet wandelen in "Geloof en Liefde".

We noemen U Vader, omdat U in elke van uw kinderen Uw Godsvonk gelegd heeft. Veel in Uw schepping is voor de mens onduidelijk, en zo zijn er raadsels tot bittere raadsels waar we geen weg mee weten. Toch zijn voor ons de tekenen van Uw liefdevolle aanwezigheid sterker dan de tekenen die mensen omwille van de illusie, vermelden als "ten hemel schreiende verborgenheid". Daarom blijven we U "Vader" noemen. Aan Uw Majesteit voelen we ons klein en nietig. We beseffen dat U niet Vader bent voor enkelingen, maar Schepper van alle leven bent. Daarom ook dat we ons dit steeds ter herinnering roepen wanneer we U Vader noemen.

Leer ons begrip te tonen voor de kracht van Uw Woord. Leer ons inzicht te vormen, voor de betekenis van Uw Woord en Vader, leidt ons met Uw Heilige geest, opdat we ,naar Geloof en Liefde wandelen in eenheid tot Christus. Niet voor behoud van eigen leven, maar opdat de mens "Geloof en Liefde" als een deelbaar werkwoord zou benutten, zoals Christus brood en vis deelbaar maakte.

Zodat onze daden, gedachten en woorden een uitnodiging mogen zijn voor alle mensen op aarde om zich uitgenodigd te weten in "Geloof en Liefde" en te groeien tot een Christusbewustzijn: Uw licht.

Amen.

Genegen groetjes,

leeuwke.