Bijbels geinspireerd - Middagdienst

Filosofie en het oog dat de uiterlijkheden ziet,

verwijst naar de wonderen Gods.

Leven...

Wie filosofeert een beetje mee? Ik zou graag gesprekken en gedachten delen die zich buigen over de stof die ik hieronder door de gedachten liet gaan.

Naar aanleiding van de ochtendgroet van Opajan: "De wereld is een wonder. Je moet het alleen willen zien."

Kwam ik tot onderstaande gedachten:

Is er leven, zonder de levensadem? ( Levensadem - de ziel / geest die door de Schepper werd ingeblazen - de bezieling van alles dat groeit en zich voortplant naar zijn soort: mens, dier en planten. )

Er wordt heel wat gesproken, gefilosofeerd en religieus beredeneerd over 'leven' of over 'het leven' en hoewel we ondertussen wetenschappelijk heel goed kunnen aantonen uit welke materie alles bestaat, zie ik in geen enkel atoom of molecule iets dat aangetoond kan worden als 'leven'.

Met andere woorden, de natuurlijke wetgeving die verandering brengt door afbraak en invloed van de elementen op de atomen, is naar mijns inziens niet dat wat 'leven' betekent. Geen enkel atoom kan zich uiten in een 'levensvorm' als er geen bezieling in gelegd wordt door onze Schepper. Hoe klein of hoe groot de samenstelling van atomen en moleculen ook is, indien zonder 'levensadem', geen 'leven'.

We zien allicht wel het verschil tussen dat wat 'levensadem heeft' en dat wat het niet heeft, omdat het ene onbeweeglijk lijkt en het andere op zichzelf lijkt te bewegen, maar het toont nog niet wat dan wel die 'levensadem' is.

Een Schepsel (de mens) is wel in staat om gebruik te maken van diens leven en levenseigenschappen, om beweging te geven aan atomen, moleculen en elektronen, maar het blijft een beweging van materie dat niet levend is. We zouden omwille van het zichtbare kunnen zeggen dat er leven zit in toestellen die op elektriciteit functioneren, maar als het schepsel (de mens) staakt met het opwekken van energie, is alle beweging van de materie beëindigd, tenzij in beweging gebracht door de elementen der natuur.

Met andere woorden, materie kent geen 'leven' zoals 'leven' gekend is voor schepsels die door onze Schepper met 'levensadem' bezield werden. Het kent dan wel bestaan door binding van molecule en atomen, maar 'leven' lijkt me toch veel meer dan alleen maar de natuurkundige en biologische mogelijkheden.

Wat mij betreft, is een samenbundeling van atomen (zoals de mens of een voorwerp is opgemaakt) pas levend, als het in staat is om door aanwezigheid van 'de levensadem' uit eigen kracht te bewegen en uit eigen kracht te beslissen hoe het beweegt. De invloeden die de elementen uitoefenen op mens en voorwerp of de beïnvloeding door intelligentie en manipulatie om een voorwerp in een bepaalde beweging te brengen, zijn geen eigenschappen van 'leven' voor dat voorwerp.

Als we 'leven' op zich nader bekijken, wordt het heel duidelijk dat dit een wonder van de schepping is. Een gift van onze Schepper om eigenschappen te geven aan individuele uitingsmogelijkheden met als opdracht de totale verbondenheid te ontdekken waaruit ZIJN Liefde bestaat.

Het is voor mij ondenkbaar en absurd om te veronderstellen dat zulk een wonder uit niets zou ontstaan. Het is voor mij ondenkbaar hoe een mens kan veronderstellen dat uit 'niets'; 'iets' door toeval of evolutie kan voortkomen, als die evolutie niet door een Schepper bepaald zou zijn.

Evolutie op zich, kan onmogelijk een begin hebben dat 'niets' als bron had. verder kan evolutie onmogelijk de nauwkeurigheid van alle eigenschappen vinden, zoals ze thans bestaan, als dat uit 'niets' ontstaat. Hoewel het uiterlijke niets toont van de kern van het wonder der Schepping, zijn alle uiterlijkheden een rechtstreeks bewijs voor het bestaan van onze Schepper.

Het grootste bewijs, ligt voor mij nog steeds in de vergelijking tussen een levend mens en een dood mens. dat wat levend maakt is niet zichtbaar voor het oog, want een dood mens vergeleken met een levend mens, heeft biologisch en vanuit de materie gezien geen enkel verschil.

Leg een levend mens en een dood mens op de onderzoekstafel, en tracht maar eens aan te tonen wat het verschil is, waardoor je kan aantonen 'dit is leven'. ( Kom nu niet af met de hartslag hé, want dan vraag ik toon de eigenschap die het ene hart doet werken en dat bij het andere hart afwezig is? )

Met andere woorden, wat is er uit een dood mens weg, dat in een levend mens wel is terug te vinden?

Kunnen we concluderen dat door het zichtbare te bekijken, het duidelijk wordt, dat onze Schepper het ene wonder na het andere aanreikt?

Me dunkt dat enkel Gods Woord een sluitend antwoord geeft over alle zaken die niet zichtbaar zijn voor het oog.

Genegen groetjes,

leeuwke