Bijbels geinspireerd - Middagdienst

Middagdienst donderdag 27-12-2007:
God is een schepper van voorspoed en verlossing en niet de verantwoordelijke voor het leed dat we kennen.

Juist in de periode van kerst en nieuwjaar, waar de mens geneigd is om meer dan anders aandacht te geven aan vrede en barmhartige omgang met elkaar, komen ervaringen van leed en/of verdriet in een sterker contrast te staan als we rondom ons kijken.

Vaak verwijten we God, het bestaan van leed. Nochtans zijn wij (mensen) de veroorzakers van het grootste gedeelte van alle bestaande leed op deze wereld. Zo maken we ons ook vaak schuldig aan de eis dat het Gods taak zou zijn om in al onze fouten intussen te komen en ze snel ongedaan te maken. Liefst nog voordat de fouten veroorzaakt werden.

Het is omwille van Zijn Liefde, dat God ons de vrije wil schonk. God heeft er alle vertrouwen in, dat de mens er in slagen kan om met de middelen en mogelijkheden die Hij schenkt te zorgen voor een wereld waar vrede en liefde weelderig tieren. Hij schonk ons zelfs zijn enig geboren Zoon om tot verlossing te komen.

In het schenken van die vrije wil, is het allicht Gods Liefde die maakt dat hij zowel onze juiste keuzes als onze foutieve keuzes toelaat. En Hij zal daar ook zijn, in elke vorm van leed of verdriet, om dat leed waardig te dragen.

Wat we vaak fout doen, is het oordelende denken in loon en straf of onschuld en schuld. Hierdoor denken we in termen van leed of voorspoed dat door God gebracht wordt. God is niet een God die leed en verdriet gebruikt als straf, en voorspoed gebruikt als loon, maar God is daar om aan te reiken wat wij nodig hebben om tot voorspoed te kunnen komen. Mocht God onze vrije wil uitschakelen en in alles tussenkomen, dan zouden we worden als geprogrammeerde robots zonder besef en zonder waardebesef van "geloof en liefde".

Het aanreiken van voorspoed, schuilt juist in de wetmatigheid die ZIJN Liefde en Rechtvaardigheid volgen, zoals hij uitsprak in; "een mens zal oogsten naar wat hij zaait." Met andere woorden, tegen- of voorspoed is niet iets dat als loon komt, maar het is een gevolg van onze keuzes die we wel of niet laten beantwoorden aan "geloof en liefde", en dat is wat God bedoeld met wat Hij schenkt of wat Zijn Toorn brengt.

Verder weten we dat wat hij aan voorspoed aanreikt, zelfs 1000 maal groter en krachtiger is dan dat wat we zouden verdienen, want was het omwille van verdienste, dan zou de mens niet te veel op Gods Genade moeten rekenen. Gods Liefde echter, kent een Genade die ons denken onnoembaar ver voorbij gaat, maar het lijkt me niet zo eerlijk om HEM dan maar verantwoordelijk te stellen voor de ervaringen die ons als leed en/of verdriet omringen.

Met andere woorden, leed en verdriet bestaan omdat de mens zowel collectief als individueel tot keuzes en beslissingen komt die niet volgen naar Gods oproep voor "geloof en liefde". Allicht brengen de beslissingen en keuzes die door de mens gemaakt worden ook gevolgen mee waar onschuldige slachtoffers in dat lijden betrokken worden. Het is niet tot eer van Gods naam als iemand zou zeggen; "het leed dat je ervaart is je eigen schuld." zowel in onze beslissingen die volgen naar "geloof en liefde" als onze beslissingen die er tegenin gaan leggen we zowel individuele als collectieve gevolgen. Als we dus spreken over leed en verdriet, kunnen we zowel slachtoffer zijn van de eigen keuzes en beslissingen als slachtoffer van keuzes en beslissingen genomen door naasten.

Die gevolgen zijn niet Gods verantwoordelijkheid, maar God is daar wel om ons te steunen en te voorzien in de middelen en mogelijkheden om alles te keren naar "geloof en liefde", om voorspoed te vinden en te groeien tot schepsels die in staat zijn om de juiste beslissingen en keuzes te maken.

De bedoeling om de vrije wil en de mogelijkheden die God aanreikt te benutten is om via ervaringen te mogen ontdekken hoe krachtig geloof en liefde zijn, hoe waar Gods boodschappen en aanduidingen zijn en opdat we vanuit het hart mogen groeien en naderen tot God in aanvaarding van zijn liefde, erkenning van Zijn eigenschappen en onze overgave om in "geloof en liefde" te willen leven en handelen.

Dat God ons daarin toestaat fout te handelen en daaruit lering te trekken, bewijst de immense kracht van Zijn liefde.

Wat ik graag probeer te begrijpen, is hoe mensen tot de conclusie kunnen komen, dat God verantwoordelijk zou zijn voor de keuzes en beslissingen die de mens maakt, of hoe God verantwoordelijk geacht kan worden voor de handelingen en gedachten van de mens.

Allicht begrijp ik, dat het niet altijd gemakkelijk is om de richting van de verantwoordelijkheid voor alle ervaringen die we op aarde kennen te zien als de oorzaken van de menselijke keuzes. Wat ik daar als vraag dan graag naast leg, is: "Zou de mens geen opstandigheid meer kennen, als God de vrijheid van keuze zou wegnemen en de mens als een geprogrammeerde robot op aarde plaatste? Zou in die tussenkomst, nog een proces bestaan dat evolutie geeft rond het begrip over het belang van 'geloof en liefde'? Zou de mens er dan nog toe komen om te groeien in bewustzijn, op basis van ervaringen?"

Als de naam van God 'misbruikt' wordt om vernietiging of leed te brengen, verwijst dit niet naar Gods verantwoordelijkheid, maar naar de onkunde van een mens, die zijn vrijheid van keuze niet kan dragen naar de aanduidingen die we uit 'geloof en liefde' kunnen ontdekken.

Als geschriften, religies en spirituele kringen spreken over "Heilig de naam van onze Schepper", dan wordt hier niet gevraagd, om op een menselijke manier de definitie van "naam" te vertalen en te eren, maar dan wordt gevraagd om de eigenschappen van onze Schepper niet te onteren door Hem te betrekken als zogenaamde opdrachtgever voor het brengen van ervaringen die niets met "geloof en liefde" van doen hebben; zoals daar zijn: oorlog, vernietiging en onrecht.

Naar mijn mening doen we er fout aan, om God het verwijt te maken dat het Zijn verantwoordelijkheid draagt, als de mens zijn vrijheid van keuze niet kan invullen tot nut van alle leven. Me dunkt dat het hier aan de mens is, om er toe te komen als eenheid te functioneren in het creëren van Vrede en Liefde, zoals God het ons aanreikt. En dit is net het geheim en de sleutel van Vrede en Liefde, dat we er ons dienen voor open te stellen vanuit de kern van ons "zijn". God heeft namelijk niet de bedoeling om ons dit met dwang op te dringen, maar legt er alle Liefde in opdat we dat uit vrije wil zouden bereiken. En dit geldt voor alle schepsels die op deze aarde leven en de weg om daar te kunnen komen werd ons in Christus aangeboden.

We hoeven enkel naar de opvoeding van onze kinderen te kijken, als we dit een klein beetje trachten te begrijpen. Zeg nu eerlijk, als onze kinderen volgen aan onze raadgeving omdat ze het begrijpen en omdat ze het vanuit hun hart als waardevol zien, schept dat ons dan niet veel meer vreugde, dan wanneer onze kinderen dit zouden doen omdat het hen onder dwang wordt opgelegd? Zien we ook niet, dat onze kinderen de opvoedende waarden van onze begeleiding veel steviger dragen als dit met samenwerking van hun innerlijke wil gepaard gaat, dan wanneer dit in alle opstand en gedwongen ervaringen verloopt?

Van God naar schepping gaat het uiteraard om veel meer dan dat wat wij met ons verstand kunnen vatten, maar we kunnen toch niet stellen, dat het ontvangen van de vrijheid van keuze, een gebrek aan Liefde zou zijn van Gods kant? Integendeel het lijkt me juist het bewijs van zijn oneindigende Liefde.

Als onze kinderen in bepaalde vrijheden die we hen geven, fouten maken of totaal het tegenovergestelde doen dan wat we van hen verwachten, veroordelen we toch ook onszelf "de ouder" niet als iemand die geen Liefde kent? Waarom zouden we dan wel aan Gods Liefde of verantwoordelijkheid twijfelen als mensen er niet altijd in slaan om Gods aanduidingen betreffende "Geloof en Liefde" te volgen?

Ik zoek intens naar de juiste woorden, om te steunen in het besef dat onze ervaringen niet veroorzaakt worden door God, maar gevolgen zijn die in 'oorzaak en gevolg' ontplooien door de keuzes die we maken. Deze keuzes, gaan allicht veel verder dan dat wat wij zien, en die gaan veel verder dan dat wat wij aan denkvermogen kunnen benutten.

Wat God aanreikt, is een uitweg om te komen tot het maken van keuzes, die uitsluitend aangename oorzaken brengen. Dit dwingt Hij ons niet af, maar biedt Hij in alle Liefde aan en wacht geduldig tot het hart Zijn aanbod aanvaardt. Zelfs als we ondertussen verschrikkelijke fouten maken, is God daar om de mens te dragen, om met Liefde, geduld en Barmhartigheid te onderrichten. Al die Liefde en het hele aanbod om tot God te naderen, heeft Hij ons in Christus geschonken. Laten we in de periode die we erkennen als herdenking van Christus' verjaardag en als verwachting op de vervuilling van Gods Verbond de moeite nemen, om te begrijpen dat de mens zin verantwoordelijkheden draagt om als gehele schepping te komen tot een levenshouding in "geloof en liefde". Laten we God loven en danken voor de verlossing die Hij daarin voorzag.

In Christus kunnen we een einde stellen aan houdingen die het verval dienen. In Christus kunnen we tonen dat onderricht uit God ons welgevallig klinkt en dat we willen opstaan om de nieuwe wereld die God ons voorzegt met hart en geest uit te nodigen.

In Christus, kunnen we die vreugde en vrede vinden die doet handelen, denken en spreken naar Gods Woord, opdat het ZIJN Geest is die ons zou inspireren, opdat het Gods Geest is, die ons doet nadenken, opdat het Gods Geest is, waaraan we onze handen, voeten en gedachten schenken. Opdat de kerst-geest van geboorte en de paas-geest van opstanding een geest mag zijn die een levenshouding maakt waardoor goede werken en godsvruchtige daden zich niet langer beperken tot enkele dagen in een jaar, maar tot een leven dat de vreugde en vrede ontdekt van Gods Genade. Opdat het hele leven groeit tot een viering, verwachting en besef van wat komt.

Voor wie graag deelneemt in het verruimen van bewustzijn om in Christus op te staan, geven we via onderstaande snelkoppeling tevens een antwoord op de vraag: "Waarom wordt Kerstmis op 25 december gevierd?".

http://bijbels.seniorennet.be/downloads/kerstmis-het-ontstaan.doc

Laat ons de hele dag door, drinken van Jezus' bloed, door de Liefde van Christus uit te stralen.

Laat ons de hele dag door, eten van Jezus' vlees, door onderricht te ontvangen, rechtstreeks uit Gods Geest.

Zodat de eucharistie méér wordt dan slechts enkele momenten in de week! Geen beleving van eventjes bij Christus, maar een beleving van Zijn dagelijkse aanwezigheid!

Vrede en vreugde, komen uit Gods Geest.
Wentel u in Gods licht en laat u niet misleiden door de illusie van de duisternis.
Laten wij dus nastreven wat de vrede en de opbouw van onze verbondenheid in Christus bevordert.

Kijk elkaar in de ogen, en zie Gods Licht. Kunt gij zeggen, ik zie God doorheen mijn naasten, dan hebt gij Christus gezien en hem aanvaard als de Koning van uw Hart.

'Vader, leidt ons in Christus, opdat we uw Liefde in volle besef ervaren, zoals Christus één is met Uw Liefde.

We bidden tot U, Vader, omdat we willen tonen, geloof te hechten aan het onderwijs dat Christus ons brengt en om te tonen dat we niet zoeken naar vertroosting van onze trots of behoud van onze gewoonten, tradities en verlangens, maar zoeken naar de kracht van Uw Geest; de enige vertroosting die ons in hart en ziel de ervaring geeft één te zijn met Christus en ons doet wandelen in "Geloof en Liefde".

We noemen U Vader, omdat U in elke van uw kinderen Uw Godsvonk gelegd heeft. Veel in Uw schepping is voor de mens onduidelijk, en zo zijn er raadsels tot bittere raadsels waar we geen weg mee weten. Toch zijn voor ons de tekenen van Uw liefdevolle aanwezigheid sterker dan de tekenen die mensen omwille van de illusie, vermelden als "ten hemel schreiende verborgenheid". Daarom blijven we U "Vader" noemen. Aan Uw Majesteit voelen we ons klein en nietig. We beseffen dat U niet Vader bent voor enkelingen, maar Schepper van alle leven bent. Daarom ook dat we ons dit steeds ter herinnering roepen wanneer we U Vader noemen.

Leer ons begrip te tonen voor de kracht van Uw Woord. Leer ons inzicht te vormen, voor de betekenis van Uw Woord en Vader, leidt ons met Uw Heilige geest, opdat we ,naar Geloof en Liefde wandelen in eenheid tot Christus. Niet voor behoud van eigen leven, maar opdat de mens "Geloof en Liefde" als een deelbaar werkwoord zou benutten, zoals Christus brood en vis deelbaar maakte.

Zodat onze daden, gedachten en woorden een uitnodiging mogen zijn voor alle mensen op aarde om zich uitgenodigd te weten in "Geloof en Liefde" en te groeien tot een Christusbewustzijn: Uw licht.