|
Vriend(inn)en,
Niemand is afgescheiden van God.
Naar aanleiding van vragen in verband met leed en verdriet, meer bepaald: "Hoe kom je uit ervaringen waar je geen vat op hebt? Hoe verwerk je onrecht? Hoe kan ik mezelf weer verbonden voelen met Gods Vreugde?" had ik graag het volgende gedeeld:
De dingen die we als "(onrechtvaardig) leed of verdriet" definiëren, zijn voor bijna iedereen heel bekend.
Veel ervaringen heb ik tijdens de eerste 30 jaar van mijn leven zelf ook lang bestempeld met woorden die ik liever niet herhaal.
Dat ook naasten nog steeds slachtoffer zijn van leed en verdriet maakt me bezorgd, omdat ik ondertussen tot een besef ben gegroeid dat mij "over" deze manier van denken heeft gebracht.
In dit besef ontving ik de mogelijkheid om naasten te steunen en dienen.
In mijn schrijfsels, tracht ik dan ook de koestering naar buiten te brengen om te steunen in het ontwaken tot de herinnering in de sleutels naar vrede. Vrede die alomvattend is en niet enkel tussen het "zelf" en "de naasten", maar ook inzake persoonlijke ervaringen en tot "innerlijke vreugde".
Dat deze sleutels "geloof en liefde" zijn, hadden we al lang begrepen.
Waarom ligt er dan schijnbaar zo'n groot verschil tussen weten en ervaren?
Ook al lijken de ervaringen die je doorloopt onhoudbaar, of is de onmacht die je kent zo groot dat je de uitweg niet meer ziet, weet dat de mogelijkheden, voor iedere levende ziel, door onze Schepper beschikbaar gesteld zijn om het gevoel van onmacht, verdriet en pijn te overstijgen. Het zelfde kan gezegd worden voor de helende kracht tot lichaamlijke ongemakken en ziekten. Alle stof om te benutten wat door onze Schepper wordt aangereikt ligt besloten in de Godsvonk die elke ziel meedraagt.
Wat het belangrijkste is, inzake "geloof en liefde" is niet enkel te geloven in het bestaan van God en Christus, maar te geloven in Zijn "kunnen". Er is voor God niets dat onmogelijk is, maar wij (mensen) dienen daartoe tot een bepaalde overgave te komen en te beseffen, dat de vrije wil en de daaraan gekoppelde wet van oorzaak en gevolg, niet zonder reden werd gegeven.
Eén van de belangrijkste kenmerken om het "kunnen" van God toe te staan om voor ons te steunen en helpen in het vinden van verlossing voor ervaringen die we als pijn of verdriet zien, is het besef dat de dingen die ons pijnlijk liggen niet hun oorzaak kennen bij God.
God is Liefde en de ervaringen die we doen zijn niet omdat God ons straft, maar omdat Gods wet van "oorzaak en gevolg" veel dieper gaat dan dat wat zichtbaar en duidelijk is voor ons. Ook in "oorzaak en gevolg" ligt een verbondenheid tot de hele schepping.
Wat in oorzaak bij God ligt, is de Liefde die Hij is en Zijn kunnen om ons te verlossen. Zijn "kunnen" om ons te verlichten door inzicht en wijsheid in ons hart en denken te brengen. De hele schepping van materie en biologie, is trouwens de Liefdesuiting van onze Schepper op de vraag die we hem zelf hebben voorgelegd. We kozen er voor, om te verblijven in een omgeving waar we via letterlijke ervaringen en op eigen keuzes kunnen groeien om, met of zonder Gods onderricht, het belang van "geloof en liefde" te ontdekken.
Om toe te laten dat we ons voeden met Gods onderricht, heeft Hij slechts onze volle overgave nodig. Zelfs al lijkt het dat er in het begin weinig verandert, het geloof in Gods kunnen is wat uiteindelijk zal resulteren in jou getuigenis van Zijn kunnen. Dat wat je thans als leed, verdriet en onmacht ervaart zal verdwijnen.
Dit geldt voor iedere levende ziel, en is iets dat ieder voor zich te ontdekken heeft.
Als we kijken naar ervaringen die diep verdriet brengen, ervaringen van onrecht omwille van de gevolgen door de keuzes van een naaste, zien we ons machteloos en is de pijn die dit brengt niet te negeren.
Het is echter niet zo dat het een hopeloze situatie is. Het is nog minder zo, dat dit een straf van God zou zijn. God is liefde en zou niet liever doen dan hierin verandering te brengen. Het geloof in Gods kunnen en het inzicht inzake leed, ziekte en verdriet zijn kenmerkend voor de toelating van Gods tussenkomst.
Zolang iemand slachtofferrol blijft volgen en God aansprakelijk stelt voor het leed dat zich voordoet zal het inzicht inzake "oorzaak en gevolg" duister blijven en onrechtvaardig lijken.
Dikwijls denken we dat het een hele opoffering vraagt om bepaalde ervaringen te overstijgen en/of om een totale wending in ons leven te kunnen maken, maar de waarheid is net het tegenovergestelde: Er is niets dat we opgeven er is slechts een overgave aan God in "geloof en liefde". Het resultaat is niet iets van verlies, maar de winst van alles wat in de verlossing ligt.
En net zoals alle groei de tijd vraagt die evenredig is met onze vooruitgang in kennis en inzicht, mogen we niet vergeten, dat verschillende ervaringen de moed tot aanvaarding vragen, andere ervaringen, de kracht om ze te veranderen en bovenal, we er best aan doen steeds te zoeken naar wijsheid en inzicht om te beseffen wat wel en wat niet kan. Die moed, die kracht en die wijsheid en inzicht wordt ons ongedwongen aangeboden door onze Schepper.
Iedereen heeft de mogelijkheid om het juiste inzicht te ontdekken om leed, verdriet en onmacht uit zijn/haar leven te bannen. En eens je daar in geslaagd bent, kan je tevens een steunpaal zijn voor je naasten om ook hen te helpen tot deze overwinning.
Of volgende denkwijze voor iedereen helpt in het vinden van God en Christus, weet ik niet maar ik wil jullie toch vertellen wat voor mij altijd gewerkt heeft:
" Bij elke situatie waarin ik ergernis, leed, verdriet of onmacht voelde opkomen (dit is vanaf het moment dat ik besefte dat toelating van Gods kunnen in ons eigen hart en denken begint), viel ik bewust terug op dank voor ervaringen die me iets konden tonen. Ik zocht naar de boodschap in bepaalde ervaringen en i.p.v. woede aan God te richten, voor de dingen die ik mocht ervaren, richtte ik hem liefdevolle dank en het verzoek om tot inzicht te komen waarom bepaalde ervaringen gebeurde. "
Ik geef toe dat het heel vaak niet duidelijk werd "waarom" iets gebeurde, maar na verloop van tijd groeiden de inzichten en was ik in staat om dankzij Gods Liefde iets te doen aan de dingen die een oorzaak kenden. Al snel groeide veel situaties weg van mij, of ik van die situaties en kwamen andere er voor in de plaats.
Op dit moment, kan ik dankbaar zijn voor alle ervaringen die ik doorloop, omdat ze allen vreugdevol zijn. Maar dit betekent niet dat ik zou vergeten wat leed, verdriet en onmacht kan betekenen. En ook voor die ervaringen, die ik toen mocht ervaren als dusdanig ben ik dankbaar. Dankbaar omdat het uiteindelijk heeft duidelijk gemaakt dat alles een oorzaak kent, hoe ver we die ook moeten zoeken. Zelfs al lijkt het ons onrechtvaardig. Door te aanvaarden wat we ontmoeten en door te weigeren om slachtofferrol te volgen is het begin van verlossing reeds gemaakt.
Niets van alle ellendige ervaringen die een persoon kan doorlopen zijn verdiend. Laat niemand spreken over schuld inzake een bepaalde ervaring. Het gaat juist om het tegenovergestelde, namelijk de zoektocht naar verlossing.
Deze verlossing is er voor iedereen, zonder uitzondering. De kenmerken om dit te realiseren liggen niet in mogelijke schuld of onschuld, maar in de wil om de sleutels "geloof en liefde" ten volle toe te laten en toe te passen.
"oorzaak en gevolg" heeft niets te maken met straf of beloning. De ervaring van straf of beloning is slechts de waarneming die we doen.
Waar "oorzaak en gevolg", ervaringen brengt die op de eigen keuzes en beslissingen volgen, zien we al iets gemakkelijker de onderliggende redenen, maar als het gaat om "oorzaak en gevolg" naar aanleiding van collectieve keuzes en beslissingen wordt het voor ons al moeilijker om te begrijpen of aanvaarden. Vandaar dat het ook zo belangrijk is dat we tot het besef komen, dat er niet zoiets als afgescheidenheid bestaat.
We zijn als schepsels, één schepping in eenheid verbonden en God is middels de Godsvonk en Gods eigenschappen aanwezig in de kern van elke ziel. De mate waarop God zich doorheen elk mens kan tonen, is afhankelijk van de diepte van onze keuze om dit al dan niet te aanvaarden, geloven en vertrouwen.
Als we heel aandachtig luisteren en kijken, met meer dan alleen onze oren en ogen dan zullen we vast ontdekken dat de vraag; "God ik roep en ik roep, waarom antwoordt U niet", beantwoord wordt met Gods stem, die toegang tot uw hart zoekt met: "Ik spreek en ik spreek, waarom luistert U niet?"
Want de vraag is niet: "Tegen wie spreekt God?", maar de vraag is; "Wie luistert er?"
We kunnen iets ontdekken en er iets mee doen, of we kunnen zeggen "allemaal onzin", maar dan dienen we allicht ook te aanvaarden dat die relatie van de verbondenheid tot alle leven en tot God geen of minder duidelijkheid krijgt.
Genegen groetjes,
leeuwke
|
